Atefeh Khas

Fruit of Passion

(From Metamorphosis Series)

Metamorphosis series refers to environmental issues

Installation in Knack Gallery - "Pair" Group Exhibition, Curator: Neda Darzi

Tehran- Iran

2017

 

میوه اشتیاق

(از مجموعه دگردیسی)

مجموعه دگردیسی به مسائل زیست محیطی اشاره دارد

چیدمان در گالری نک - نمایشگاه گروهی "زوج" ، کیوریتور: ندا درزی

تهران - ایران

1396

 

In the millions years ago, when human doesn’t exist on earth, dinosaurs was living on it. We know it because, we found some fossils and bones which remains of them. We are sure that, they aren’t exist today, but it doesn’t mean that they don’t restored to life again. For hundreds of years, human is living on earth and they made many dangerous changes just for being comfortable such as industrial factories, nuclear waste, plastic rubbish. So, many of them is effecting on earth, plants and animals and marine in sea. It’s not so far to see some strange animals with changed genetics. They can be new generation of dinosaurs. We infect oceans and sea without any attention which they will destroy forever and we will loss them. Without them, we can’t be live also.

 

به‌بهانه برپایی نمایش زوج

تاروپود جهانی همانند زنجیر در هم تنیده می‌شوند

کد خبر: ۳۴۰۵۳

تاریخ: ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۰۹:۳۵

نمایشگاه گروهی هنر الیاف با عنوان «زوج» به‌انتخاب ندا درزی درگالری نک برپا شد. در این نمایشگاه ١٢ هنرمند مجموعه آثار هنری خود را با متریال الیاف و ترکیب مواد خلق کرده و در معرض نمایش گذاشتند.

 

 

ندا درزى در استيتمنت این نمايشگاه مى‌نويسد:

تار‌و‌پود به‌مثابه زنجيره‌هايى جداناشدنى برهم تنيده مى‌شوند و جهانى بزرگ‌تر را خلق مى‌كنند. ايجاد جهانى مانند رگ‌و‌ريشه، زنجيره‌هایی انسانى كه درنوع كمال‌گونه خود به خلق جهانى مكمل مى‌رسد.

‎هنر الياف/Fiber Art زيرمجموعه‌اى از هنرهاى تجسمى است كه متريال آن گاها، الياف طبيعى يا صنعتى است. در گردآورى آثار اين نمايشگاه سعى شده است به شيوه‌هاى متفاوتى ‎از الياف (گاها بينارشته‌اى) توجه كنم كه در قالب تم «زوج» به‌نمايش در‌مى‌آيد.

وى مى‌افزايد: از آن‌جا كه هنر معاصر در سطحى جهانى توجهى شگرف به هنر الياف دارد و در بیينال معتبرى چون ونيز آثارى هنرمندانی ژاپنى مانند «شيتوا» شگفتى مى‌آفريند، اين ضرورت را در جامعه هنرى خود حس كردم كه به مديوم‌هاى نه‌چندان تازه بپردازم.

ندا درزى به‌عنوان هنرمند-كيوريتور تا‌به‌حال شش سال متمادى، سالانه هنر معاصر پرسبوك را راهبرى كرده است.

وى مى‌گويد: درجست‌وجوى اتصال زنجيره‌هاى انسانى نظر چنددوست هنرمند را جويا شدم.

دراین نمایشگاه بهاراربابی، مريم اشكانيان، منصوره باغگرايى، مهسا تهرانى، اعظم حسين‌آبادی، عاطفه خاص، ندا درزى، شهريار رضايى، هدى زرباف، شايا شهرستانى، نسرين ملك‌ثابت و آزاده ياسمن آثارشان را به‌نمایش گذاشتند.

ندا درزی گفت: به‌منظور آشنايى بيشتر هنرجويان با هنر الياف، كارگاه‌هاى تئورى با ديدگاه‌هاى متفاوت توسط خانم‌ها زرباف و خاص تنظيم كردم و خود نيز كارگاه عملى هنر الياف را با هدف پايه‌ريزى هنرمشاركتى برپا كردم.

عاطفه خاص: میوه اشتیاق به تولد گیاهان و موجودات عجیب اشاره دارد

عاطفه خاص یکی از هنرمندانی است که در حوزه هنر محیطی نیز فعالیت می‌کند و در سال‌های اخیر در جشنواره‌های خارجی نیز افتخاراتی را به‌ارمغان آورده، او در این نمایشگاه درباره اثرش گفت: عنوان اثر من میوه اشتیاق است. ایده اولیه این اثر در نمایشگاهی که درکشور کره‌جنوبی داشتم به‌ذهنم خطور کرد و برای خلق آن از فرم کرم و دانه میوه‌ها الهام گرفتم.

او افزود: هسته اولیه کار به این صورت است که با تور و خرده‌های چوب بار اول اجرایش کردم اما کمی بعد که مجموعه «دگردیسی» را شروع کردم، این کار هم در همین مجموعه قرار گرفت. در مجموعه «دگردیسی» مسائل زیست‌محیطی برای من مهم است و تاثیری که ما روی محیط‌زیست و حیوانات می‌گذاریم و بعد‌ها شاهد حضور حیوان‌های جهش یافته یا گیاهان عجیب خواهیم بود.

خاص با بیان این مطلب که میوه اشتیاق هم از همین مجموعه است، گفت: درواقع فرم کلی یک هسته یا یک میوه است، ولی این‌بار یکی در وجود یکی دیگری. گویی که درهم خورده شده‌اند و یکی سعی دارد از دیگری فرار کند. از طرف دیگر این زوج بودن در نظر من یک واحد است و وقتی شما زوج هستید در واقع یک هستید و نه دو!

به‌گفته این هنرمند، این زوج در هرجایی از طبیعت وجود دارد و ما از یک واحد به‌وجود می‌آییم. درکل این اثر گرایش زیست‌محیطی دارد و به تولد گیاهان و موجودات عجیب اشاره می‌کند.

 

بهار اربابی: مجسمه‌سازان نسبت به استفاده از متریال نرم بی‌اعتنا هستند

بهار اربابی دیگر هنرمند شرکت‌کننده در این نمایشگاه گفت: در این نمایشگاه دو اثر از مجموعه «نزدیک‌تر!» را به‌نمایش گذاشته‌ام. در این مجموعه که ابتدا در سال۹۰ شکل گرفت، برای بیان موضوع از اشیاء موجود در زندگی روزمره استفاده کردم و در فضایی تصویرسازانه هرکدام از این اشیاء شخصیت‌هایی هستند که با یکدیگر در ارتباطی خاص و انسانی قرار دارند. او افزود: در دو اثری که در این نمایشگاه از من به‌نمایش درآمده، از مواد نرم مانند پارچه و اسفنج که البته در مجسمه‌سازی ایران به‌ندرت دیده می‌شود استفاده کرده‌ام و هدفم برای استفاده از این متریال دورشدن از جنس اولیه شیء است. مواد نرم شباهت و نزدیکی بیشتری با بافت بدن دارند.

این هنرمند ادامه داد: از سوی دیگر در دو اثری که موردنظر است، استفاده از رنگ‌هایی که غالبا از سوی جامعه بر هر دو جنس القا می‌شود، باعث شده که حضور هردو جنس (زن و مرد) در این آثار کاملا مشخص باشد. اثر «نزدیک‌تر!» در سال ۹۰ در ششمین بیینال مجسمه‌سازی تهران و در سال ۹۱ در یک گالری واقع در شهر هامبورگ آلمان به‌نمایش گذاشته شده و اثر «نزدیکتر!-شماره۲» در سال ۹۵ برای اولین‌بار در نمایشگاه کنونی به‌نمایش در‌آمده است.

هدی زرباف: وقتی خیر‌و‌شر در یک ذات به هم‌زیستی می‌رسند

هدی زرباف دیگر هنرمند شرکت‌کننده در این نمایشگاه گفت: «برادرم فرشته، و من هيولاي درون مادرم هستم» عنوان مجسمه‌اي فيگوراتيو است كه در سال ٩٥ از آميزه‌اي از متريال‌هاي گوناگون مثل رزين، پارچه، گچ، شيشه و... ساخته شده است.

در این مجسمه با به‌كار بردن متريال‌هاي جديد و قديمي، نرم و سخت، خانگي و صنعتي، تضاد را به‌تصوير کشیده‌ام. این اثر به‌نوعی تلاقي نيروهاي متضاد را به‌نمایش می‌گذارد.

او افزود: در اين اثر خود را جزو سيستم وجودي دوگانه‌اي معرفي مي‌كنم كه در آن شر‌و‌خير هردو در يك ذات به همزيستي مي‌پردازند. من برای خلق آثارم از مديوم‌هاي گوناگوني چون اشياء روزمره و بازيافتي، مانيتور‌هاي قديمي، گچ و سراميك و فلز و رزين استفاده می‌کنم و با این متریال احجام نرم اما سختي مي‌سازم كه هويت‌هاي فردي، اجتماعي، عاطفي و جنسيتي خودش را به چالش مي‌كشاند.

منصوره باغگرایی: جفت‌شدن نام دیگر«آفرینش» است

منصوره باغگرایی، دیگر هنرمند حاضر در نمایشگاه «زوج»، گفت: من همواره در آثارم سعی می‌کنم از عناصری استفاده کنم که زن‌ها در زندگی روزمره استفاده می‌کنند. عناصری که زن بودن را همیشه با خودشان دارند. در این نمایشگاه با اثری با‌عنوان «جفت» شرکت کردم. جفت‌شدن دوچیز به معنی دگرگونی و تکامل آن دو است و معمولا به آفرینش چیز سومی می‌انجامد که هم به زوج اول شباهت دارد و هم با آن‌ها متفاوت و مستقل از آن‌هاست. در این اثر شاهد دگرگونی از یک به دوشدن هستیم مثل خود الیاف که با دگرگونی از نخ‌های بی‌شکل به شکل‌های تازه می‌رسد.

او افزود: من از سال ۸۶ با متریال سرامیک کار می‌کنم و درسال ۹۲ در مجموعه‌ای به‌نام «زایش» از الیاف با روش قلاب‌بافی تکه‌ای لباس به کارم اضافه کردم. بسیار برام جالب و دلنشین بود. برای من که از نوجوانی قلاب‌بافی انجام داده بودم این‌که با تغییر نگاهم توانستم کار دستی که بسیار زنانه بود و اغلب کار مادربزرگ‌ها شمرده می‌شود تبدیل به اثر هنری کنم.

باغگرایی ادامه داد: پس از نخستین تجربه‌ام این تغییر و رویکرد به شکل‌های مختلف در آثار من تکرار می‌شود. من برای رسیدن به چنین تجربه‌هایی اغلب با ترکیب متریال سرامیک و الیاف اثرم را خلق می‌کنم. این‌که بتوانم دیدگاهم را با بافتن و گره‌زدن و شکل‌دادن بیان کنم؛ این تغییر نگاه، دنیای من را بسیار گسترش داد و مفاهیم جدیدی از دل نخ و قلاب و سوزن و میل بیرون آمدند.

او افزود: در اثر «جفت» شاهد بافت پرحجم و گره‌های درشت و ضخیم هستیم که منظم کنار هم قرار گرفته‌اند که جای نفوذ در آن اگرچه سخت است اما راه خودش دارد که این بخش اثر بیانگر نماد مرد است و بافت ظریف پر از نقش شیشه‌ای که از هرسو، سوی دیگرش را می‌شود دید نماد زن است که این دو در ترکیب باهم بافت منسجم و منظمی را شکل می‌دهند که در دور دایره‌واری به مرکزی می‌رسند که از وجود هر‌دو شکل گرفته که گرچه بسیار متفاوت از آن‌هاست اما در پناه آن‌ها شکل گرفته و وجودش وامدار وجود هردوی آن‌هاست.

 

مهسا تهرانی: به چالش کشیدن هنر هنجارگرای مردانه

مهسا تهرانی، دیگر هنرمند شرکت‌کننده در این نمایشگاه گفت: نسبت جنسیت به فرهنگ، همانند نسبت جنسیت ذاتی به طبیعت نیست؛ جنسیت ضمنا ابزاری است فرهنگی‌مفهومی که توسط آن مفاهیمی چون «ذات دارای جنسیت طبیعی» یا «جنسیت ذاتی طبیعی» شکل می‌گیرد و سپس به‌مثابه پیش‌شرط و امر ثابت هر گفتمانی و مقدم بر فرهنگ تلقی می‌شود. در چنین شرایطی جنسیت بستر سیاسی خنثایی است که فرهنگ بر آن سوار است.

او افزود: گویی مجسمه‌ساز بودن برای من بهانه‌ای‌ است برای به‌چالش‌کشیدن هنر هنجارگرای مردانه و محافظه‌کار؛ چه در استفاده‌اش از ابزار، ساخت صنایع دستی خانگی مثل الیاف و بافتنی‌ها و چه در نحوه ارائه اثر و ابعاد آن.

تهرانی ادامه داد: در دوران دانشجویی آثار کوچکی خلق می‌کردم که ظاهری فروتنانه داشتند، طوری که درکنار آثار دیگر در نمایشگاه‌ها و دوسالانه‌ها به‌سادگی دیده نمی‌شدند. اما در آثار اخیرم شاهد نوعی اضطرار و سرکشی در برابر فضای غالب مردانه‌ای هستیم که با مجسمه‌سازی در راستای هنجارگرایی اقتدارگرا برخورد می‌کند.

او ادامه داد: در این اثرم شاهد دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با مفاهیم مادرانگی و جنسیت به‌عنوان برساخت‌های اجتماعی‌ هستیم و در این مسیر اشکال سنتی تولید شیء هنری را دستکاری می‌کنم. این مجموعه «بستر به لحاظ سیاسی خنثای جنسیت» مورد اشاره باتلر را هدف می‌گیرد و با نمایش جزئیات مشوش‌کننده زایمان، به‌خصوص در بطن فرهنگ مردسالاری که تلاش دارد آن‌ها را از انظار دور نگه‌دارد، طبیعی بودن پیش‌فرض‌های جنسیتی را مورد سوال قرار می‌دهد، اما در ضمن همان زبان فراگیر مردسالار را به‌مثابه ابزار بیانی اختیار می‌کند؛ در واقع امر خانگی را در جهت نافرمانی به‌کار می‌گیرد.

 

 

مریم آموسا

 

 

© Atefeh Khas | khas_atefeh@yahoo.com